Wierzący z narodów w kontekście żydowskim.

Stanowisko Rady Zborowej Kościoła Betlejem w Krakowie.

(odniesienie się do niektórych ważniejszych aspektów tego zagadnienia)

  1. Dzieło zbawienia Bóg rozpoczął od Żydów (J 4,22).
  2. Jako wierzący z narodów, życzymy dobrze Narodowi Wybranemu i pragniemy dla nich Bożego błogosławieństwa (Rdz 12,3).
  3. Wszelkie przejawy antysemityzmu są grzechem w oczach Boga (Rdz 12,3).
  4. Teologia odrzucenia Izraela i zastąpienia go przez kościół jest niebiblijna i fałszywa (Rz 11,1-2). Przymierze Boga z ludem żydowskim trwa na wieki (Rz 11,28-29).
  5. Rozpoznajemy oraz szanujemy powołania do służby pojednania i budowania pomostów między Żydami i narodami (Mt 5,9; Ef 4,3-4).
  6. Bóg objawił swą wolę w całym Piśmie Świętym (pisma Starego i Nowego Przymierza):
    „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do wykazywania błędu, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był w pełni gotowy, wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła” (2 Tm 3,16-17).
  7. Rzeczą słuszną, pożyteczną, a nawet konieczną dla właściwego zrozumienia całej Bożej woli jest odkrywanie prawd, jakie Bóg objawił poprzez Mojżesza, proroków oraz we wszystkich pismach – zarówno Starego jak i Nowego Przymierza.
  8. Wierzący z narodów nie są zobowiązani do zachowywania świąt i tradycji żydowskich, ale mają przywilej odkrywać ich znaczenie (Rz 14,1-12; Kol 2,16-17).
  9. Bóg zawarł z Izraelem Przymierze, a przez Mojżesza nadał mu Prawo, które było instrukcją, przewodnikiem w drodze życia.
  10. Ostatecznie Prawo Mojżeszowe miało za zadanie doprowadzić człowieka do Chrystusa (Gal 3,19; Gal 3,24; Łuk 24,27).
  11. Centrum objawienia Pisma Świętego jest Chrystus (Łuk 24,27; Hbr 1,1-2; Obj 1,8).
  12. Chrystus ani nie zmienił litery Prawa, ani go nie unieważnił – lecz wypełnił. A przy tym nauczał, że sztywna litera Prawa nie wystarczy, ponieważ należy kierować się duchem Prawa. Jest nim miłość, tzw. „Prawo Chrystusowe” (Mt 5,17-18; Mt 22,36-40; Gal 6,2).
  13. Dzięki temu, co uczynił Chrystus, Jego wyznawcy przestali być pod władzą Prawa Mojżeszowego (Gal 3,25).
  14. Chrystus stał się pośrednikiem Nowego Przymierza (Jer 31,33).
  15. Nowe Przymierze, chociaż zupełnie nowe, jest ściśle związane ze Starym Przymierzem i bezpośrednio z niego wyrasta (Hbr 8,8).
  16. Poprzez wiarę w Chrystusa udział w Nowym Przymierzu mają zarówno Żydzi, jak i wierzący z narodów. Jest to przymierze oparte na lepszych obietnicach, nowym kapłaństwie oraz innym pośredniku (Hbr 7,11-12; Hbr 8,13).
  17. Jako wierzący z narodów mamy – dzięki krwi Chrystusa – przywilej bycia wszczepionymi w szlachetne drzewo oliwne, które symbolizuje Izraela (Rz 11,17), a także przywilej korzystania z wielu obietnic danych Izraelowi.
  18. W kwestii zbawienia Bóg wszystkich traktuje jednakowo (Rz 2,11).
  19. Zbawienie jest z łaski, przez wiarę w doskonałą ofiarę Jezusa Chrystusa (Ef 2,8-9).
  20. Aby ujrzeć Królestwo Boże, każdy człowiek musi się narodzić na nowo – niezależnie od swojej narodowości (J 3,3).
  21. Dzięki ofierze Chrystusa zarówno Żydzi, jak i wierzący z narodów mają dostęp do Ojca w jednym Duchu (Ef 2,18). Jedni i drudzy budują na tym samym fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus (Ef 2,20).
  22. Przez krew Chrystusa wszyscy nowo narodzeni (wierzący z Żydów, jak i z narodów) tworzą jedno ciało, wspólnotę (Ef 2,14-16), są jedną owczarnią (J 10,16).
  23. Mamy przekonanie, że jako wierzący jesteśmy powołani do koncentrowania się przede wszystkim na Chrystusie. Nasze zwiastowanie i działania powinny wyraźnie nawiązywać do Chrystusa – z którego, przez którego i dla którego jest wszystko (Kol 1,15-20).
  24. Naczelnym powołaniem wszystkich wierzących (pochodzących i z Żydów, i z pogan) jest trwanie w krzewie winnym, czyli w Chrystusie (J 15,1). Tylko w ten sposób przynosimy owoc, w którym Ojciec się uwielbi (J 15,4). Trwanie w Chrystusie to przestrzeganie Jego przykazań (J 15,10) – jeśli ktoś w Nim nie trwa, zostanie wrzucony w ogień (J 15,6).
  25. Zgodnie z wolą i poleceniem Chrystusa jesteśmy powołani do zwiastowania Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny o kochającym Bogu, który oferuje zbawienie przez wiarę w Chrystusa.
  26. Naszym głównym zadaniem jako uczniów Chrystusa jest odkrywanie i stosowanie
    w codziennym życiu błogosławionych prawd Nowego Przymierza, które z Nim zawarliśmy.